مبانی طراحی
هدف از طراحی انتخاب بهترین مقطع ورق عرشه طوریکه علاوه بر داشتن حداقل وزن و حداکثر باربری، موجب کاهش حجم بتن نیز گردد. و این طراحی به سه مرحله زیر قابل تفکیک می باشد :
- طراحی در حین اجرا
- طراحی مرکب سقف پس از گیرش نهائی بتن
- طراحی در برابر آتش
در صورت عدم استفاده از شمع گذاری موقت، در بیشتر حالات شرایط حین اجرا حاکم بر طرح ورق عرشه بوده و ضخامت بتن سقف نیز بر اساس نیاز مهندسی در ملاحظات تغییرمکان، مقاومت در برابر آتش، لرزش و صداگیری سقف تعیین می گردد.
شمع گذاری موقت ( Temporary Propping )
اولین انتخاب در طراحی این نوع سقفها اجرای آن بدون نیاز به شمع گذاری موقت می باشد. اما در صورت لزوم معمولا" از یک ردیف شمع با عرض نشیمن حداقل 100 میلیمتر در وسط دهانه کفایت می کند. این شمع ها تا زمان رسیدن مقاومت بتن به 75 درصد مقاومت نهائی آن نبایستی جابجا گردند.
تامین تکیه گاه جانبی برای تیرها ( Deck Providing Full Lateral Restraint )
ورقهای عرشه با توجه به تثبیت مناسب بر روی تیرها تکیه گاه جانبی برای بال فشاری تیرهای ساده محسوب شده و طراح سازه می تواند بدون کاهش در مقاومت مجاز خمشی نسبت به طراحی آنها اقدام نماید.
آرماتوربندی ( Reinforcement )
در سقفهای مرکب عرشه فولادی دارای تکیه گاه ساده تک دهانه، مش یا آرماتوربندی تنها جهت جلوگیری از ایجاد ترک بوده و برای این منظور حداقل مقدار آهن سقف 0/1 درصد از مساحت کل سقف می باشد.
البته استاندارد Eurocode 4 این میزان را به 0/2 درصد و در صورت استفاده از شمع های موقت به 0/4 درصد افزایش داده است.